Dit artikel onderzoekt de houding en de positie van de socialistische vakbond ten opzichte van de arbeidsmigraties in de periode 1960-1974. Vooral de discrepantie tussen het formele vertoog en de concrete interventies krijgt aandacht. De dienstverlenende en vormingsinitiatieven worden aan een kritische analyse onderworpen. Daarnaast wordt gekeken naar de gevolgen van de houding van de vakbond voor de segmentering van de arbeidsmarkt, de verdeling binnen de arbeidersklasse en de patronale strategieën.