In de tweede helft van de jaren ’30 koppelde Joris Van Severen zijn Nieuwe Orde beweging aan een Bourgondisch-nationalistisch programma. Deze Dietse rijksgedachte, inclusief een omarming van het belgiscisme, bracht hem in de contramine met het Vlaams-nationalisme dat vasthield aan het traditionele taal-nationalistische programma. Dit artikel wil onderzoeken hoe de ideeën van de Leider na de oorlog doorleefden en in het bijzonder welke rol de aanhangers ervan speelden ten opzichte van de Vlaamse Beweging.