Deze bijdrage komt van Serena Pacchiani, wiens artikel gebaseerd is op haar doctoraatsonderzoek uit 2019 (Universiteit van Firenze en Université Libre de Bruxelles). Haar invalshoek lijkt de laatste jaren overigens in de lift te zitten, namelijk de studie van emblematische architectuur als ideologische representatie. Haar concrete casus is de Italiaanse afdeling op de Wereldtentoonstelling in Brussel van 1935, en meer specifiek ook de rol van de algemeen commissaris Giuseppe Volpi di Misurata.