De lijdensweg van een rustdag: de wet op de zondagsrust (1905).
Eén van de eerste strijdpunten in het verbeteren van de sociale toestand, naast het verkrijgen van betere werkvoorwaarden voor vrouwen en kinderen, bestond uit het terugdringen van de arbeidsduur. Aangezien een algehele inperking niet haalbaar bleek op korte termijn ging de parlementaire actie zich concentreren rond de zondagsrust, die van oudsher was ingeburgerd in de Belgische samenleving, maar in de loop van de 19de eeuw steeds meer onder druk was komen te staan. De lange weg die binnen en buiten het parlement moest worden afgelegd vooraleer het recht op zondagsrust wettelijk werd verzekerd, maakt het onderwerp uit van deze studie.