In het kader van de psychobiografische analyse van Friedrich Nietzsche wordt één dimensie uit zijn familieroman onderzocht. Zijn relatie tot Richard Wagner is de vierde dimensie in deze familieroman, naast het Poolse prinsenfantasme en de Goethe- en Napoleonidentificaties.
De linguistic turn, hoewel minder 'nieuw' dan de manier waarop ze zichzelf heeft voorgesteld, heeft zeker verdiensten gehad in het veld van het historisch onderzoek. De vergrote aandacht voor taal en voor epistemologische vragen, mag ons echter niet uit het oog doen verliezen dat de sociale werkelijkheid niet uitsluitend talig is en ook onafhankelijk van onze kennis bestaat.