Dit artikel houdt het midden tussen politieke geschiedenis en sociale geschiedenis, met een analyse van de strijd tussen vakbonden en werkgeversorganisaties tussen 1945 en 1974 om de zogenaamde ‘kaders’, een nieuwe groep van professionele technici (zoals ingenieurs) en managers die in de jaren 1950 en 1960 een centrale sturende rol gingen opnemen in de organisatie van de sociale arbeidsverhoudingen. Vanuit de machtsstrijd tussen vakbonden en werkgevers rond de controle op deze kaders, onderzoekt dit artikel welke grote maatschappijvisies over arbeid en economie hier in botsing kwamen.
In de nasleep van de wereldwijde economische crisis van 1973 kende België een economisch moeilijke periode, die leidde tot stagflatie en een enorme stijging van de werkloosheid. De overheid nam verschillende maatregelen, maar deze bleken onvoldoende. Ook particuliere hulpverleningsorganisaties binnen het Vlaams sociaal-cultureel- en welzijnswerk werden begin jaren ’80 steeds meer geconfronteerd met langdurig werklozen. Deze kernproblematiek moest eerst aangepakt worden.